Het is vandaag de Lowlands-vrijdag, en ik ben vanmorgen niet brak wakker geworden van een brandend zonnetje op mijn tent. Ik betrad vanmiddag niet het maagdelijke festivalgras, voelde de brommende bas niet in mijn buik tijdens de eerste show en zit nu niet met een aangename buzz ergens op het terrein van een biertje te genieten…
Geen keuzestress, geen thuiskomgevoel bij de eerste stappen op het festivalterrein, geen wandelingen over het terrein met verrassende straattheateracts, geen heerlijke momenten op de Alpha-heuvel, geen gehang voor de tent, geen malibu-appelsapontbijt op zondagochtend…
Geen tranen in de ogen bij intense en ontroerende optredens, geen verbazing over hoe sommige mensen er op maandagochtend nog hetzelfde uitzien als op vrijdagmiddag, geen thuiskomgevoel, niet dansen tot ik erbij neerval…
Ik ben er niet.
Och, Lowlands toch… Tot volgend jaar?
Tessa 