Tip van Tessa (1)

De tip van Tessa… Ik zou er werk van moeten maken, aldus mijn teamgenoten. Voorlopig nog geen eigen TvT-pagina, geen Facebook-community, geen dagelijkse nieuwsbrief met de grote do’s en don’ts van het leven, maar zeg nou zelf: een eigen rubriek op mijn website is toch ook al heel wat? Ik trap af met een gouden tip voor komend weekend…

Ga zondag naar het Uit Je Bak Festival in Castricum! 

Ik preek weer eens voor eigen parochie want mijn voltallige lezerspubliek zal waarschijnlijk wel aanwezig zijn, maar het kan beter een keer te veel dan een keer te weinig worden gezegd.

Ska, pop, folk, punk, poëzie, theater, hiphop, mannen met sombrero’s… De line-up van het festival is weer even divers als altijd. Ook zijn we natuurlijk weer voorzien van de leukste en meest enthousiaste vrijwilligers, de beste eetkraampjes met het lekkerste eten en, niet geheel onbelangrijk, de liefste weergoden: volgens de voorspellingen wordt het een zinderende 19 graden Celsius, met lage neerslagkansen (klop het af! klop het af!) en een overheerlijk zonnetje op de bol. Te koud voor het strand, te warm om binnen te hangen, dus de enige logische conclusie is: ideaal festivalweer.

Is er iets wat je nog tegenhoudt? Nee, want het festival is ook nog eens gratis. Kom je even hoi zeggen bij de bar of de merchandise? Tot zondag! Meer info over het festival: http://www.uitjebak.nl.

Wie is de mol? 2015 – Aflevering 5: Schaalvergroting

Gisteravond om kwart over negen kwam ik thuis van mijn rugbytraining, en tot de conclusie dat ik vergeten was WIDM op te nemen. Ik wachtte. Wachtte. Wachtte… Tegelijkertijd durfde ik nauwelijks de website van het programma te openen, laat staan Facebook, Twitter, WhatsApp. Eén van de kandidaten zou zijn afgevallen, en in een raar soort Schrödingers-kat-tijdsvacuüm was één van de kandidaten zowel in als uit het spel, tot ik de aflevering gezien zou hebben. Tot het bericht van de app mij om 10 uur uit onzekerheid redde, heb ik tussen hoop en vrees geleefd. Geen aflevering, vanwege een behoorlijk heftige situatie in Hilversum. Maar vanavond was de herkansing…

Strijd om het penningmeesterschap part 2
Rik krijgt zijn zin: tijd om geld te tellen. En hé, daar komt de groep tot een grote conclusie: er mist 200 euro. Margriet biecht haar greep uit de pot op en vindt het maar niks dat Muis van de Westelaken de pot krijgt. Dan komt Art om Carolina en Marlijn te ontvoeren. Ze mogen een rondleiding geven en tegelijkertijd een goed potje bakkenrollen. Ze leiden de groep door de tempel de stress in, en ondertussen drukt Marlijn vier jokers achterover.

Chris voelt aan dat er iets niet klopt, maar weet niet waar hun dubbele agenda ligt. Rik loopt vrolijk langs Marlijn en is zich blijkbaar van geen kwaad bewust. Dan veinzen de rondleidsters ook nog ruzie en iedereen gaat er met boter en suiker in. Dan worden de dames met de vlugge vingers voor het blok gezet door Art: de groep mag vier vragen beantwoorden. Voor iedere goed beantwoorde vraag gaat 300 in de pot of een joker uit Marlijns zak. De jokers werken als een rode lap op een groep stieren, dus de jokers vliegen eruit. Het resultaat: nul jokers, nul euro en een tevreden mol.

Truth or dare
Dan is het tijd voor truth or dare, WIDM-stijl. De waarheid wordt beloond, en dat is zoals altijd een feest in dit programma waarin niemand de waarheid wil vertellen. Ze staan naast een grid van 14 vakken en mogen allen twee vragen beantwoorden. Vertel je de waarheid, dan wordt dat waarschijnlijk beloond. En die vragen, die gaan over hoe je de vragen in de laatste test hebt ingevuld.

Een interessant psychologisch spelletje: iedereen die liegt is per definitie verdacht, want als je als mol de waarheid spreekt, geef je jezelf te kennen. En als kandidaat wil je bovendien niet dat iedereen weet op wie je zit. Er wordt dus heel wat afgelogen, en vervolgens mag de groep graven in alle vakjes die corresponderen met een juist antwoord. Er worden zeven diepe kuilen gegraven, en toch belandt er nul euro in de pot.

PTT te water
Op een groot meer liggen boeien met plaatsnamen overal in Nederland. Bij de plaatsnamen liggen postpakketjes. Logistiek leider Chris stuurt de postbezorgers in drie teams het volledige meer over aan de hand van een stapel pakbonnen. Martine gaat rustig zitten wachten tot ze orders doorkrijgt, en neemt vervolgens samen met Marlijn alle pakketjes van de stad in één keer mee, want ja: al die codes zien er toch hetzelfde uit? Als je blind bent.

Op het postkantoor wordt het inmiddels een enorme chaos. Martine en Marlijn brengen hun laatste pakketje naar Geldrop, omdat het postkantoor in Bokt blijkbaar gesloten is. Rik en Margriet hebben het blijkbaar allemaal perfect gedaan en in de laatste seconden ook nog het juiste pakje naar de juiste plek gebracht (maar wat dat pakket voorop hun boot doet…?). Al het GELD moest naar Geldrop a.k.a. “geld ’r op”). Drie pakketten zijn daar juist bezorgd, en één pakket is in de gauwigheid kwijtgeraakt. Of misschien lag het nog op de boot bij Rik en Margriet.

Rik gaat toch maar eens informeren naar de zwarte vrijstelling van Martine, en is de sukkel van de eeuw: hij heeft niet eens de zwarte vrijstelling gezien en nu ‘moet’ hij eigenlijk wel zijn joker weggeven. Lekker naïef, of de mol? Hij denkt toch dat Martine de joker harder nodig heeft. Hmm.

Het lijkt erop dat ineens iedereen op Chris zit… Ook Rik is erg Viktor weet het nog niet helemaal, en spreidt op vier (VIER!) mensen. Al snel blijkt dat iets teveel risicospreiding voor deze fase van het spel en zijn rode scherm straalt hem al snel meedogenloos tegemoet.

En de mol?
Natuurlijk vind ik Marlijn nog steeds verdacht. Rik kan er ook wat van, zo blind wandelt hij langs Marlijn die open en bloot jokers uit donatiebakken staat te graaien. Intussen dringt Martine zich steeds meer op, maar dat blijf ik nog even negeren. Ik vond haar in de eerste paar afleveringen zó een irritante domme gans, dat er een blinde vlek in mijn molvizier is ontstaan. Zo link.

Wie is de mol? 2015 – Aflevering 4: Macht

Art ratelt zo snel mogelijk een lijstje namen af van Nederlands getinte bezienswaardigheden in Galle, die de groep in een fractie van een seconde alweer vergeten is. Ze moeten kiekjes maken bij de plaatselijke hotspots die Art noemt, en gaan in groepjes op pad. Het blijkt dat er bij iedere plek een bordje staat met wie er op de foto moet. Dat moeten ze bepalen aan de hand van (vrij kneuterige) bijnamen en allerhande persoonlijke kenmerken.

Rik verklapt dat alle deelnemers van tevoren een vragenlijst van twintig pagina’s moeten invullen. Proest! Mijn vrienden en ik organiseren onze eigen versie van WIDM, en we komen duidelijk nog negentien pagina’s aan professionalisering tekort.

Inspecteur hondenbelasting Viktor staat vrolijk met zijn duim omhoog op de foto, maar had niets te zoeken op de foto met New York-liefhebbers. Oeps, vergeten. Als kennis macht is, zoals iedereen zo gretig beweert dit seizoen, dan heeft Viktor nog heel wat te leren.

Penningmeester in opspraak?
De opdracht brengt de pot op een totaal van 3950 euro. De groep heeft duidelijk het gegraai van Margriet nog niet ontdekt. Marlijn wil ’s avonds aan tafel ineens de pot bekijken, alsof ze ruikt dat er iets mist. Rik wil de inhoud van de portemonnee ook graag zien en wil bovendien wel penningmeester worden. De groep heeft duidelijk al een paar borrels achter de kiezen en zo wordt het een wedstrijdje wie het vaakst de gênante bijnamen uit de groep in één zin kan noemen.

Dan verzamelt de groep bij een tempel. Rondom het bouwwerk staan schaaltjes met molrelikwieën opgesteld. Ze mogen één voor één om het gebouw en mogen zelf bepalen bij welk schaaltje ze starten en welke kant ze op gaan. Er is één bom die je moet zien te vermijden. Kennis is macht, zeg Art nog maar eens. Ik geloof bijna niet dat ik dit zeg, maar gezien de de titel van de aflevering zou dat in theorie een verwijzing naar Martine kunnen zijn, die als eerste gaat en dus het meeste macht zou hebben.

Martine loopt meteen naar een schaal met twee jokers, verstopt ze onder haar shirt en loopt weg. Vervolgens is Ajouad aan de beurt, die het beter snapt: hij zegt dat er nog veel snoep in de pot zit. Hij volgt haar pure bluftip dat hij ‘naar rechts’ moet gaan en stuit op vijf jokers. Die verstopt hij in zijn sokken, zijn zakken en bij ‘zijn grote vriend’. Volkomen nonchalant wandelt hij terug naar de groep en beweert achter het net gevist te hebben.

Oelewapper!
Daarna Carolina. Carolina gaat van het ene bakje met één joker naar het andere met twee jokers. Ze vindt het zenuwslopend en gaat met twee jokers terug. Viktor stuit meteen op de bom. Als Marlijn vraagt waar de bom lag is Viktor niet te beroerd om dat zonder enige vorm van onderhandeling meteen te vertellen. Ik zeg het nog maar even in zijn eigen woorden: ‘Brand, wat ben je een OELEWAPPER’. Rik pakt iets mysterieus maar hoeft niet te twijfelen of verder te kijken. Margriet pakt ook een geheime buit. Marlijn loopt langs een aantal lege schaaltjes en pakt 500 euro omdat ze bang is anders niets te hebben. Chris gaat als laatste en neemt 250 euro mee.

Martine heeft blijkbaar van de regie ingefluisterd gekregen dat ze wel wat tactischer mag spelen en een leugentje in de mix mag gooien. Ze flapt er spontaan uit dat zij de zwarte vrijstelling heeft. Ze staat er heel ongemakkelijk bij, maar alleen Ajouad lijkt haar vertwijfeling te proeven. Rik probeert even later met Martine te onderhandelen en biedt één van zijn drie gevonden jokers voor informatie over wanneer de zwarte vrijstelling wordt ingezet. Martine weet niet waar ze kijken moet en gaat halfbakken akkoord met de deal die ze in haar schoot geworpen krijgt.

Borrel met locals
De kandidaten ‘krijgen gezelschap’ in het volgende spel. Ze worden gedropt op een eilandje en mogen drie kwartier borrelen met de plaatselijke bevolking. Ze moeten de namen leren van iedereen op het eiland. Ajouad is ready to party en hij gaat vol op de versiertoer. Chris giert het uit en maakt er een feestje van met een clubje locals op de onuitsprekelijkste hoek van het eiland. ‘Do you know where the bar is?’ horen we hem vragen maar aan zijn geschaterlach te horen heeft hij die bar allang gevonden.

Goodiebags
Uiteindelijk moeten ze tassen uitdelen aan de vertrekkende gasten, en moet iedereen de tas met de juiste naam krijgen. Ajouad kent inmiddels alle chickies op het eiland. Art heeft natuurlijk nauwkeurig geturfd hoeveel tasjes er naar de goede gasten zijn gegaan, maar laat de groep zelf een inschatting maken. Margriet en Chris vertrouwen volledig op casanova Ajouad die zo zijn best heeft gedaan, maar de rest van de groep heeft wat minder vertrouwen. De meerderheid wint, en de mol daarmee ook: door de foute inschatting wordt er niets verdiend. Rik slaat zijn handen voor zijn ogen en Marlijn heeft een grote grijns op haar gezicht. Ik heb het inmiddels lang en breed opgegeven Martines moeilijke grimas te lezen. Art dropt nog even casual dat er een foto van de mol in de villa op het eiland stond. Oeps, vergeten te kijken.

Rik belooft vlak voor de test nog even een joker aan Martine (Captain Hindsight denkt dat zie die niet meer krijgt) en geeft er eentje aan zijn hartsvriendin Marlijn. Die geeft vervolgens een valsig handkusje naar de camera (van het soort dat je in de laatste aflevering terugziet, als blijkt hoe genadeloos de mol zijn of haar buddy in de maling heeft genomen).

Test en executie
Tijd voor de test. Het is één groot jokerfeest en iedereen spreidt zo ongeveer op iedereen. Ajouad voelt de zwarte vrijstelling aankomen en zet één joker in. Margriet knalt de zwarte vrijstelling erin, die zij blijkbaar uit één van de schaaltjes heeft gevist. Art zegt dat er héél veel jokers in zijn gezet. En… de zwarte vrijstelling. Martine had aan Rik beloofd die in haar zak te houden en weet weer eens niet waar ze moet kijken. Ajouad krijgt zijn scherm te zien, en heeft hier minder geluk dan bij de chickies op het eiland. Zijn scherm is rood.

En wie is nou… de mol?
Ik had een obscure afvallerstheorie gelezen die mij liet twijfelen aan mijn mol Marlijn, die deze aflevering af zou vallen. Die theorie is bij dezen weggevaagd, maar nu kwam Marlijn ineens vrolijk met 500 euro op de proppen. Wat is dat nou? Een afleidingsmanoeuvre, of toch gewoon een kandidatenactie? De tijd zal het leren. Verder wil ik er echt niet aan geloven dat Martine zich ineens in de kijker speelt, maar wie weet… Rik blijft natuurlijk ook gewoon in het vizier.

Wie is de mol? 2015 – Aflevering 3: Verraden

De aflevering begint met een levendige discussie over wat ze gaan doen. Lasergamen, denkt Chris, en Rik is het daarmee eens. Het wordt donker en de groep wordt naar een afgelegen havengebied gestuurd, naar een loods waar het vol staat met rookmachines, tuktuks, vrachtwagens en boobytraps. Scherpschutters liggen op de loer. Geweren, James Bond, Lara Croft, dit is een opdracht met álles erop en eraan. De groep kan geld verdienen, in enveloppen met naamcodes erop. Voor een envelop met je eigen naamcode wordt het bedrag bovendien verdubbeld.

Lasergamen
Als eerste gaat 007 Rik de loods in. Hij begint vol goede moed maar struikelt in no time over een boobytrap; Carolina wordt een paar meter voor de finish met twee enveloppen afgeschoten. Dan zijn Marlijn en Chris aan de beurt. Chris duikt in een tuktuk en weet van daaruit twee scherpschutters uit te schakelen, maar uiteindelijk mogen zijn heldhaftige moves niet baten en gaat hij ook ten onder. Marlijn weet (toevallig?) een envelop met MOL erop in handen te krijgen, maar struikelt vervolgens over precies dezelfde boobytrap als Rik.

Bij Margriet en Martine is de pret van korte duur: Martine verschuilt zich achter Margriet en schiet haar in een moment van ultieme treurigheid na enkele seconden af. Vervolgens hobbelt ze nog een paar meter als een verdwaalde kleuter door de loods alvorens afgeknald te worden. Op zijn zachtst gezegd een trieste bedoening.

Dan is het de beurt aan Viktor en Ajouad. Viktor draalt langs iedere tuktuk om te kijken of er nog wat in ligt, terwijl Ajouad als een malle door de hal sprint. Op het laatst gaat Ajouad af, maar Viktor zit doodleuk nog een kwartiertje te wachten tot de groep heeft besloten wat hij moet doen. Als iemand die zó weinig initiatief neemt de mol is, eet ik mijn hoed op. Daarna loopt hij met één envelop de deur uit en is hij dus de enige die geld heeft verdiend: 100 euro waar het er 3000 hadden kunnen zijn.

Ter land, ter zee en in de… mangrove
In de volgende opdracht wordt er gezocht naar zes aandachttrekkers. Chris en Rik blijven over. De zes moeten zoveel mogelijk spullen verzamelen om levensgrote letters te maken die Chris en Rik kunnen lezen vanuit een vliegtuig: het woord Bentota. Ajouad, Marlijn en Margriet gaan op zoek naar gekleurde stof en Viktor, Martine en Carolina gaan paraplu’s kopen. Chris en Rik vliegen in een vliegtuig over. Rik houdt Chris nauwlettend in de gaten terwijl de rest klooit met de letters. Margriet loopt rond te stampen als een machtsgeile cipier, en Marlijn bouwt een feestje met de locals.

In het vliegtuig horen we Rik zeggen dat ze sowieso niet op het strand zijn (hoewel hij toch beweert Chris alle initiatief te laten nemen tijdens deze opdracht). Als ze over het strand vliegen vinden ze het woord uiteindelijk toch, en instrueren ze de piloot om naar Bentota te vliegen. Ze denken dat er nog iets komt en rennen pardoes voorbij aan een envelop met het MOL-logo erop. Als ik het goed heb gezien, zie ik Riks oog er nog even op vallen, maar hé: Chris neemt deze opdracht toch alle initiatief?

Ze stappen bij een paar locals in een boot naar de mangrovebossen, want ja, waarom ook niet? Chris doet gewoon even een aflevering 3 Op Reis tussendoor, met een vleugje Freek Vonk (hij spot een heuse varaan). Natuurlijk vinden ze niets, en even later komen ze aan in het restaurant waar de rest zit te eten. Die horen met open mond aan hoe het duo die toch zo makkelijke opdracht volledig in het honderd heeft weten te laten lopen. ‘Informatie is macht’ aldus Rik, die niets deelt met de groep en nog maar eens zegt dat Chris alle initiatief heeft genomen.

Het regent vrijstellingen
De groep denkt door te gaan naar de volgende opdracht maar stuit op een openbare test: met de groep aan de andere kant van het scherm moeten ze de test invullen, met als extra vraag 21: wie van de groep gun je een vrijstelling? Het regent vrijstellingen voor iedereen behalve Carolina, die toevallig groen krijgt, dus iedereen gaat door. Het meest opvallende aan dit laatste vond ik dat Marlijn de test als laatste maakte, toen iedereen al weg was. Wellicht na een kort overleg met de regie over de stand van zaken met betrekking tot al die uitgedeelde vrijstellingen…?

Maar wie is nou de mol?
Marlijn. Rik. Oh, weet ik veel!

Wie is de mol? 2015 – Aflevering 2: Scheepsrecht

Vorige week wist ik het écht nog niet. Maar na die eerste uitzending uitgebreid te hebben teruggekeken, begon zich een tunnel te ontvouwen: Marlijn = mol. Die tunnel is nog niet helemaal uitgekristalliseerd.

Chaos in de gallery
De aflevering begint met een briefje van de mol (aan de mol?): Marlijn moet in de volgende opdracht 100 euro ‘uit de pot kijken’. Wat dat inhoudt wordt al snel duidelijk. In de eerste opdracht moet de groep in 30 seconden alle schilderijen in een museum in zich opnemen, om deze vervolgens in dezelfde compositie te reconstrueren in een lege zaal.

Afhankelijk van het resultaat kan er 1000 of 2000 euro worden verdiend, en 10 seconden kijken in de originele zaal kost 100 euro. Marlijn weet niet hoe snel ze naar die zaal moest rennen (en gaat voor de zekerheid nóg maar een keertje kijken), maar verschillende anderen zijn ook niet zuinig: met bezoekjes van onder anderen Viktor, Evelien, Carolina en Chris blijft er slechts 100 euro over van de uiteindelijk verdiende 1000 euro. Margriet elleboogt zich met overgave een weg naar het penningmeesterschap (en daarmee naar haar joker).

Onderweg naar de bioscoop
Bij het ontbijt belt Art; hij nodigt drie personen uit voor een bijzondere voorstelling en de rest mag in tuktuks door de stad toeren. Carolina, Martine en Marlijn krijgen een bijzondere show met obscure reclames, een joker-hotline en drie routes door de stad. Na een bericht te hebben ingesproken op Arts voicemail hebben ze een joker in de pocket en begeleiden ze de drie teams door de stad. Dat gaat niet in alle gevallen even goed. Rik heeft aan beide kanten schreeuwende vrouwen; aan de telefoon een panische Marlijn en naast hem een boze Margriet. Carolina beschrijft een route bij een heel ander team hoort (en durft achteraf nog te zeggen dat ze vond dat Martine dom deed).

Marlijn weet ineens weer wat er in de buurt van de bioscoop stond: een grote, witte… Ja, wat eigenlijk? Een koepel, oppert Rik nog, maar nee: een eikel. Uiteindelijk weten de drie teams ondanks alles toch op tijd de bioscoop te bereiken. Drie keer 500 euro in de pot.

Sjouwen en zeulen
Dan is het tijd voor wat harde arbeid: een minder spannend staaltje zweetwerk waarbij twee teams van drie personen zwoegend met een zware kar door de stad zeulen, en één team van drie personen zakken rijst uit een vrachtwagen sjouwt. Viktor wordt door de locals uitgejouwd omdat hij zijn vrouwen het werk laat opknappen, en Rik vraagt zich af waarom ‘zij van Opzij’ met haar emancipatie niet even bijspringt, maar dat is dan ook zo ongeveer het spannendste wat er in deze opdracht gebeurt. Resultaat: er is niets van de kar gevallen dus ka-ching.

Test en executie
Bij de test is het weer een wirwar van wijzende vingers. Evelien verdenkt Chris en Margriet. Chris verdenkt Carolina. Carolina verdenkt Chris en Martine. Viktor verdenkt Chris en Rik. Rik verdenkt Marlijn. En dat is zo ongeveer alles wat we te weten komen, voor we overschakelen naar de scheutige penningmeester Margriet. Zij moet 200 euro achterlaten in ruil voor de joker en vindt dat een koopje. Ajouad zet zijn tweede vrijstelling in. Chris kijkt er zuur bij, maar krijgt wel groen (wat er met Ajouads mysterieuze tipgever is gebeurd, die zijn andere joker zou krijgen, is een raadsel). Dat geldt ook voor Margriet en Rik, maar niet voor Evelien, die het strijdtoneel verlaat.

Maar wie is nou die mol?
Geen idee. Misschien toch echt Marlijn, die op één van de kamers zat waar de mol toevallig een briefje had neergelegd, die daar deze week gretig gebruik van maakte door twee keer 100 euro weg te spelen, en die vandaag in de bioscoop een joker verdiende (als één van de drie… is scheepsrecht?). Maar… pin me er niet op vast.

Wie is de mol? 2015 – Aflevering 1: Lezen en schrijven

Na vorig jaar van iedere aflevering een verslag te hebben geschreven op een andere website, heb ik besloten om het nu voor mezelf te doen. Een reputatie van groupie heb ik toch al; ik ben niet meer te redden. Deze keer kon ik live meekijken en komt het verslag relatief vroeg, maar de komende weken kan ik de aflevering pas een uur later kijken en verwacht ik het verslag rond 23.30 uur online te hebben.

De eerste aflevering begint meteen spannend. In het hotel is een pakketje bezorgd met een brief: in twee van de vijf hotelkamers wordt iets neergelegd.

De eerste opdracht
Dan de eerste kennismaking met de kandidaten: ze worden gedropt in een druk station, en moeten in een halfuur tijd vijf Sri Lankanen zien te vinden, die geld, jokers of vrijstellingen voor ze hebben. Het blijkt een hele uitdaging, want ze lijken allemaal zo op elkaar. De groep gaat in tweetallen op zoek, ieder op een eigen perron. Alleen Ajouad heeft bijzonder snel beet: hij treft de man met twee vrijstellingen. Chris ziet hem de vrijstellingen aannemen, en de twee besluiten de vrijstellingen voor zichzelf te houden.

Als de opdracht is afgelopen, blijkt van die afspraak weinig terecht te zijn gekomen: enthousiast springt Ajouad naar voren als Art naar de enveloppen vraagt. De groep staat perplex, en Chris ook. Die stamelt dat hij ook niet van de vrijstellingen wist, maar wordt door de groep toch al snel verdacht. Dat komt hem niet slecht uit. En Ajouads onwetendheid… is die echt of gespeeld?

Reuring in het hotel
Even later wil Chris zijn vrijstelling claimen, maar het lijkt erop dat Ajouad die voor zichzelf wil houden. Hij zegt dat iemand anders hem een tip heeft gegeven over de persoon die hij moest aanspreken, maar noemt geen namen. Ajouad wil die persoon de joker geven, maar Chris gelooft er niets van: ze waren steeds bij elkaar in de buurt en hij heeft niemand gezien die hem in die paar seconden een tip had kunnen geven.

Bij de verdeling van de kamers grist Viktor meteen de sleutel van kamer 2 weg, één van de twee kamers waar toevallig(?) een briefje ligt van de mol. Het andere briefje ligt bij Margriet en Martine op de kamer. Viktor en Marlijn wordt verteld dat er jokers in de la liggen op de kamer van Evelien en Carolina. Margriet en Martine moeten proberen penningmeester te worden en kunnen dan een joker verdienen. Maar, heel onheilspellend: voor wat hoort wat… Viktor sneakt even later weg naar de kamer waar de jokers moeten liggen, maar vindt ze niet. Als Marlijn het twee tellen later ook controleert, vist ze er toch meteen twee uit de la.

Rode lijnen in beeld
De volgende opdracht speelt zich af in een verlaten politiebureau. Er wordt een complexe opdracht uitgevoerd waarbij een rode lijn moet worden weergegeven op een aantal schermen in de controlekamer. Daarom moeten verschillende camera’s worden gepositioneerd op verschillende locaties in het gebouw. Het wordt al snel een grote chaos: camera’s vallen uit en worden verplaatst, en bovendien weet de groep niet alle rode lijnen te vinden. Als je het mij vraagt heeft de mol aan wat camerakabeltjes getrokken, en is er waarschijnlijk ergens een lijntje gesneuveld. Ajouad maakt zichzelf weer erg verdacht.

Dan volgen de test en de gevreesde executie. Iedereen verdenkt zoals gewoonlijk iedereen. Wat me plots opvalt zijn de kraaien. Die waren in de loop van de aflevering al in beeld, maar zijn vooral tijdens de test heel aanwezig in beeld bij onder andere de test van Pieter, Margriet en Marlijn. Ik ben niet van de afdeling hints en aluhoedjes, dus doe met deze informatie wat je wilt. Ajouad heeft zijn vrijstelling ingezet. Dan volgen groen, groen, groen, groen voor Marlijn, Viktor, Evelien en Carolina, en een rood scherm voor Pieter Derks, een kandidaat van wie ik zeker meer had willen zien. Maar het spel is meedogenloos en Pieter gaat op het eerste vliegtuig terug naar huis. Heel zonde.

Maar wie is de mol dan?
Geen idee. Ajouad maakt zichzelf verdacht, wat dan weer automatisch zou betekenen dat hij het regietechnisch niet kán zijn. De titel ‘lezen en schrijven’ slaat misschien op het feit dat de mol de briefjes in de hotelkamers geschreven én gelezen kan hebben. Wie weet…

Verslag doe-het-zelf WIDM – Beter laat dan nooit!

Al twee jaar organiseer ik (in samenwerking met zéér gewaardeerde hulptroepen) een eigen versie van Wie is de mol? De eerste editie was een eendagsversie, de tweede een weekend op een heel leuke locatie. In 2015 doen we weer een weekend, en de inschrijving is inmiddels gestart… (Meedoen? Meld je bij mij!)

Maar ik merk dat veel mensen terughoudend zijn. Ze kennen het spel niet goed, denken dat ze er niets van bakken, weten niet wat ze moeten verwachten, of denken wellicht dat ze niet in aanmerking komen. Er is wat aanmoediging nodig. Een goed moment voor dit lang-lang-langverwachte verslag van onze doe-het-zelf WIDM 2014.

Op de uitkijk
Zaterdagochtend. Zes kandidaten verzamelen zich volgens de vooraf ontvangen instructies bij station Castricum: Anita, Arjan, Edwin, Fons, Judith en Michelle. Ze ontvangen molboekjes, instructies en een telefoon. Ergens in de duinen staan twee kandidaten op een uitkijktoren: Lara en Martin. Terwijl de zes een route afleggen en cijfers doorseinen, verzamelen de twee op de toren een telefoonnummer. Het doel: de groep bellen en voorkomen dat ze de toren beklimmen. Het lukt niet; door een interpretatiefout (of was het een molactie?) bellen ze het verkeerde telefoonnummer. Ondertussen is bij de groep de telefoon spoorloos verdwenen. Is deze kwijtgeraakt, of is er meer aan de hand?

De groep fietst naar de thuisbasis voor een aanvullende opdracht, en… de eerste test. Eerst wordt er een ruilspel gespeeld met enveloppen, waarbij weer geen cent wordt binnengehaald. Wel worden er enkele jokers en vrijstellingen verdiend. De eerste test wordt gemaakt, maar niemand verlaat het spel: dit was slechts een test-test om iedereen aan de test te laten wennen. Iedereen mag mee naar de overnachtingslocatie, die voor iedereen onbekend is.

Naar… Assendelft
De groep wordt in tweeën gesplitst en beide groepen krijgen instructies. Ze moeten met de auto langs verschillende locaties om cijfers te zoeken. Deze cijfers zullen bij aankomst op het eindpunt een code vormen. De teams moeten binnen anderhalf uur in Assendelft zijn, anders kan er minder geld worden verdiend. De code is juist, maar de teams zijn iets te laat. Gelukkig wordt hiermee wel het eerste geld verdiend. Na een kort vertrouwensspel in tweetallen (sommigen verdienen een joker of geld voor de pot, anderen verdienen niets) vindt de eerste test plaats. Helaas moet Judith het spel al verlaten. Ze heeft evenveel fouten gemaakt als een andere kandidaat, maar was helaas de langzaamste van de twee.

Bootrace
Na de eerste test is het tijd voor een bootrace. Er worden twee teams gemaakt, waarna Martin apart wordt genomen en moet wedden wie er wint. Heeft hij het goed, dan gaat er geld in de pot. Heeft hij het fout, dan verdient de groep niets. Eén van de boten kapseist en daardoor blijkt al snel dat Martin het goed heeft. Er gaat dus wel degelijk geld in de pot. Drie kandidaten hebben helaas een flink nat pak gehaald! Na deze opdracht volgt een real-life schuifpuzzel: 8 kandidaten moeten zich verspreiden over 9 vakjes en een figuur vormen. Het resultaat is hilarisch. Wel een tip voor toekomstige molganisatoren: in sommige opstellingen is een dergelijke puzzel onoplosbaar! Geen geld in de pot.

Na een heerlijke barbecue verzorgd door cateringteam Jurgen en Mariëlle volgt het avondprogramma. Eerst is het weer tijd voor de test. Nu moet Fons het veld ruimen. Afvallers Fons en Judith mogen vervolgens laat op de avond het bos in met laserguns. In het bos zijn enveloppen met geld verspreid, plus enkele jokers. De deelnemers mogen een voor een het bos in en worden opgejaagd door de jagers. De één doet het beter dan de ander. Uiteindelijk komt er toch wat geld in de pot. Na een paar potjes Weerwolven van Wakkerdam gaat iedereen slapen om de belevenissen van de dag even te laten bezinken…

Een brug te ver
De dag begint, na een goed ontbijt, met de volgende test. Deze wordt het slechtst gemaakt door Martin. Er blijven vijf mensen over, waarvan één natuurlijk de mol is… Maar wie? Sinds Fons eruit ligt, zijn veel spelers in de war. Mael heeft daarna een ingenieuze seinopdracht uitgewerkt. Er worden vragen beantwoord, kleuren en woorden doorgeseind en uiteindelijk moeten de juiste enveloppen worden verzameld met natuurlijk zo veel mogelijk geld. Er wordt heel wat afgemold… maar door wie?

Na deze opdracht is het inpakken en wegwezen; de groep gaat terug naar Castricum. Er wordt heerlijk geluncht in de tuin bij Wijnand en Marja, en daarna wordt in een spannend potje kwartet gestreden om de finalevrijstelling. Die gaat uiteindelijk naar Arjan. Daarna volgt alweer de volgende test, die het slechtst wordt gemaakt door Anita. Er blijven er vier over: Arjan, Edwin, Lara en Michelle.

Scotland Yard
Het blijft natuurlijk WIDM: zo’n finalevrijstelling is niet wat het lijkt. Arjan moet deze nog verdedigen in een potje Scotland Yard. Als Mr. X is hij voortvluchtig in Londen, terwijl de drie andere spelers hem in een hoekje proberen te drijven. Het blijkt een onbegonnen strijd: uiteindelijk wordt hij ingesloten en raakt hij de vrijstelling kwijt. Slecht nieuws voor de mol, want dat levert geld op!

In tweetallen kijken de vier kandidaten om beurten twee verschillende filmpjes. Ze krijgen kort de tijd om elkaar te vertellen wat ze hebben gezien, en krijgen daarna vragen over het filmpje van het andere team. Voor ieder goed antwoord komt er geld in de pot. Na dit spel volgt de laatste test voor de finale. De drie spelers die de finale spelen zijn Arjan, Edwin en Lara. Michelle verlaat helaas vlak voor de finale het spel.

Finale
Alle afvallers worden langs een route gepositioneerd. Een voor een lopen de finalisten deze route af. Bij Judith mogen ze kiezen tussen een hint of geld in de pot. Bij Fons mogen ze een halve minuut in het molboekje van één van de afvallers kijken. Bij Martin mogen ze twee stellingen kiezen uit een lijst van tien stellingen over de mol. Juiste stellingen leveren geld op, onjuiste stellingen niet – en de stellingen die de mol meeneemt, leveren sowieso niets op. Bij Anita mogen ze kiezen tussen een testvraag van de laatste test, of geld in de pot. En aan de laatste afvaller Michelle mogen ze drie gesloten vragen stellen. Aan het einde van de route maken de finalisten de test.

Even later volgt de uitslag… Arjan is de mol. Edwin is de winnaar, en Lara is daarmee verliezend finalist. Er worden snacks gehaald, en er wordt met een borrel erbij teruggekeken op het geslaagde weekend.

Wil je in 2015 ook meedoen? Laat het me weten!

Thuisbrouwerij 1.1 – Van vat naar fles

Zo’n twee weken geleden was het tijd om de inhoud van ons gistingsvat over te hevelen naar een ander vat voor de tweede gisting. Wat over ging was een heldere, amberkleurige vloeistof, die iets schuimde en al behoorlijk naar bier begon te smaken. Wat achter bleef was een lichtbruine drab die we snel hebben weggespoeld. So far, so good…

Vorige week ging het geheel, na een vleugje suiker, de fles in. Een heel krat zorgvuldig schoongeborstelde, uitgekookte en ontsmette flessen, zorgvuldig gevuld met ons bier in wording. Het lange wachten ging door, en gaat nog steeds door… want na de nagisting op de fles moet het bier nog rijpen. We moeten dus nog zeker een maandje wachten. En hopen dat de flessen niet ontploffen. Later meer!

Thuisbrouwerij 1.0 – De keuken in

Er was lang over nagedacht en gedroomd, maar afgelopen weekend was het zover: Erwin en ik zijn begonnen met ons eerste bierbrouwavontuur! Het grote doel: een tripel uit eigen keuken/brouwerij.

Met een startpakket en een how-to-boek doken we de keuken in. Het startpakket bleek het Knorr Wereldgerecht van de brouwerswereld: er hoefde niets geschroot of gemaischt te worden, we hoefden niet eens zelf hop toe te voegen en de inhoud van de pan op het vuur hoefde niet eens meer naar het kookpunt gebracht te worden. Maar je moet toch ergens beginnen, en we gaan de moeilijkheidsgraad in de toekomst natuurlijk zeker nog opschroeven.

Nadat we de keuken met bleek hadden uitgeschrobd alsof het een ebolakliniek was (je moet wat over hebben voor je nieuwe hobby), begonnen we met opwarmen, afkoelen, afmeten, toevoegen en roeren. Na enkele uren kon het gistvat de kast in, waar het nu nog staat, tevreden pruttelend door het waterslot. Het grote wachten is begonnen, want die eerste tripel kunnen we waarschijnlijk pas in 2015 drinken (als het bier niet bederft en de boel niet ontploft – fingers crossed). Eerst een weekje gisten, de boel overhevelen in een nieuw vat, nog even gisten, dan bottelen en wékenlang laten rijpen.

En dan? Dan proosten we, dan hopen we dat het smaakt, en dan plannen we het volgende bier – als we niet ongeduldig worden en het volgende brouwsel niet al het vat in gaat zodra onze eerste batch op fles staat te rijpen! En dan bedenken we een naam voor onze thuisbrouwerij, want aan dit eerste Wereldgerecht-bier durven we nog geen naamkaartje te hangen…

Nog even over dat rugby…

I am likely to miss the main event – if I stop to cry and complain again
So I will keep a deliberate pace – let the damn breeze dry my face
Fiona Apple – Better Version of Me

Elf maanden geleden deed ik voor het eerst mee aan een rugbytraining, naar aanleiding van een klein vriendentoernooitje enige tijd daarvoor. Ik had besloten het eens te proberen, want ik wilde iets structureler sporten; écht conditie opbouwen… En iets met een paar kilo afvallen.

De dag na de training was ik al opgenomen in de groepsapp van het team, en stond mijn naam in de trainingplanner met toevoeging vast teamlid. Laten we het een snelle inburgering noemen.

En nu, elf maanden later, na de competitie, na veel trainingen maar ook veel borrels, na een trip naar Glasgow, na een weekend Ameland… Geen gram lichter maar vele malen fitter dan vorig jaar… Heb ik eigenlijk alweer heel veel zin in het nieuwe seizoen!

Nee, ik heb niet gepaintbald. Nee, ik word niet mishandeld. Het doet geen pijn hoor, ik krijg gewoon heel snel blauwe plekken. Ja, het trekt wel weer weg. Ik weet dat ik de laatste tijd maar wat vaak verklaringen heb moeten geven voor die blauwe plekken op mijn armen en benen. Geloof mij als ik zeg dat ik écht snel blauwe plekken krijg en dat ze geen pijn doen, en dat ze het allemaal waard zijn. Want ik heb een fantastisch jaar gehad.

Eerlijk is eerlijk: ik snap niet zo goed meer waarom er zoveel mensen eenzaam en doelloos staan te zwoegen in de sportschool, als je met een team op een veld kan staan. Dat is ook zwoegen (vooral in de kou en de regen), maar dan heb je in ieder geval je teamgenoten die je aanmoedigen als jij dat nodig hebt, en om aan te moedigen als zij dat nodig hebben.

Om een lang verhaal kort te maken: als het héél misschien iets voor jou is, wil ik je uitnodigen om het eens te proberen. Iedereen is welkom om ons team te versterken. En om een vooroordeel de wereld uit te helpen: je hoef niet groot, breed en sterk te zijn, of een fantastische conditie te hebben. Kom gewoon langs bij de eerste trainingen in augustus, en hopelijk denk je er elf maanden later hetzelfde over als ik.